นายน่าตี๋ก๊วนกวน ปริ๊งรักร้าย ยัยนักร้องนำตัวแสบ

หลังจากที่ UKC กลับมาถึงคอนโด แต่ละคนก็มีอาการเบื่อหน่ายโดยเฉพราะ กระต่าย

            “โหยๆ เบื่อๆ”   “แกจะบ่นอะไรหนักหนาย่ะ ยัยกระต่าย” ยัยใหม่ทนไม่ไหว หลังจากที่ฉันบ่นคำนี้มาเป็นสิบรอบ ก็มันหน้าเบื่อจริงๆนี่ ไม่มีอะไรทำเลยอ่ะ “เบื่อเหรอจ๊ะ กระต่าย” “ใช่ค่ะมายด์” “เบื่อเหรอ งั้นเราไปเดินเล่นที่ห้างกันป่ะ” ยัยปอนด์พูดเหมือนรู้ใจเพื่อนหลายๆคน “ไปดิ” ทุกคนพร้อมใจกันพูด “งั้นก็ Go!” ฉันพูดขึ้นอย่างดีใจ เออ ลืมแนะนำตัว ฉัน กระต่าย นักร้องนำ แห่งวง U.K.C วงที่ใครๆก็รู้จัก เพราะวงฉันน่ะ ดังไปทั่วทวีปเอเชีย สุดยอดใช่ป่ะล่ะ 555   เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง มีคนเยอะแยะแต่คนพวกนี้จำพวกฉันไม่ได้หรอกเพราะพวกฉันน่ะพรางตัวมา ทั้งแว่นดำ หมวก พร้อม “แล้วเราจะไปตรงไหนกันดีอ่ะ” อั้มพูดขึ้น “พวกเราแยกย้ายกันไปซื้อของที่ตัวเองต้องการดีป่ะ แล้วค่อยมาเจอกันตรงนี้” “โอเค” เมื่อยัยปอนด์พูดจบเราก็แยกย้ายกันไป ซึ่งยัยเจนมากับฉัน แล้วเราสองคนก็เดินตรงดิ่งไปร้าน ไอติม ก็คนมันหิวอ่ะ ทำไงได้ ตอนที่ฉันกับยัยเจนกำลังเดินเข้าไป จู่ๆๆ ฉันก็เดินชนกับผู้ชายคนหนึ่ง โครม!  “นี่เธอเป็นอะไรรึเปล่า” “ฉันไม่เป็นอะไร แล้วนายน่ะเดินอย่างไง ไม่เห็นคนไงย่ะ” “เธอแหละเดินอย่างไง ฉันก็เดินของฉันอยู่ดีๆ เธอแหละมาชนฉัน” “นี่นาย กล้าหาว่าฉันชนนายเหรอ” “เออ ก็ใช่นะสิ แคะมั้งนะหูอ่ะ” “นี่นาย มารยาททรามมาก ชนฉันยังจะมาหาว่าฉันชนอีก” “แล้วเธอจะเอายังไงฮ้า ยัยลิง” “นิฉันไม่ใช่ลิงนะ” “ทำไมจะไม่ใช่ เวลาโมโห้อ่ะโคตรเหมือน” “นาย นายต้องขอโทษฉัน” “ฉันไม่ขอโทษ แล้วจะทำไม” “โหย ไอ้ตี๋ชนคนอื่นยังไม่รู้จักรับผิดชอบ” “ยัยกระต่ายไปเหอะ คนมองกันเต็มแล้ว” ยัยเจนมาขัดจังหวะให้ศึกสงบลงชั่วขณะ “โหยฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตี๋ อย่าให้เจออีกน่ะ”  พอฉันพูดจบ ยัยเจนก็ลากฉันออกไปจากร้านทันที